maandag 11 februari 2008

We blijven knutselen

Terwijl Anne boven ligt in haar eigen bedje, omringd door kaarsjes, hebben wij vandaag met neefjes, nichtjes en Anne's beste vriendinnen in alle liefde aan haar kistje geknutseld. Een hele bijzondere ervaring voor ieder van ons. We zijn heel blij met het resultaat. Echt zoals Anne het ook gemaakt zou kunnen hebben.

Heel erg bedankt voor alle lieve en mooie berichtjes, voetstappen voor het "boekje voor Anne" (nog steeds welkom) en alle kaarten en brieven.
Het wordt een mooi en bijzonder afscheid. Graag tot woensdag.

10 opmerkingen:

Anoniem zei

lieve familie,

fijn dat jullie het zo mooi hebben kunnen knutselen, ik weet nog wel dat anne dat inderdaad ook altijd deed.
heel veel sterkte, ook voor morgen natuurlijk. ik geloof dat het wel echt heel mooi wordt..

veel liefs,
nienke

Anoniem zei

Na een paar dagen steeds weer op jullie site gekeken te hebben nu toch maar een berichtje van mij.
Ik ken jullie niet en jullie kennen mij niet (heb slechts 1x eerder een berichtje achter gelaten). Mijn eerste ingeving was jullie hebben voldoende aan alles en iedereen om jullie heen. Wat moeten jullie met al die berichtjes van 'onbekende' personen.
Maar na de website van Anne alweer zo lang bijgehouden te hebben, lijkt het bijna alsof ik jullie wel ken.
Anne is nu in het land van beter zijn, inderdaad op een prachtige wolk. Ik heb heel veel bewondering voor de manier waarop jullie dit met elkaar en alle mensen die voor Anne dierbaar zijn, doen.
Hopelijk wordt het afscheid morgen een mooi afscheid, al twijfel ik daar eigenlijk geen seconde aan.
Heel veel sterkte voor morgen en uiteraard daarna.
groetjes,
Marleen

Anoniem zei

lieve familie

het was schokkend nieuws en ik luister heel vaak het liedje van jij woont in mijn hart en de buttom het ik op mijn tas ik heb een schilderij gemaakt en geld voor kika maar nog is het me niet ontgaan hoe moeilijk jullie het hebben en daarom dit berichtje.

mascha tabor

Anoniem zei

Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn.
'Gezellig,'zei de eekhoorn. 'Maar daar kom ik niet voor,'zei de mier.
'Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?' 'Nou ja...een klein beetje dan.' Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was. 'We moeten elkaar een tijdje niet zien,'zei hij.
'Waarom niet?'vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zomaar langskwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.
'Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,' zei de mier. 'Missen?' 'Missen. je weet toch wel wat dat is?' 'Nee,'zei de eekhoorn.
'Missen is het iets wat je voelt als iets er niet is.' 'Wat voel je dan?'
'Ja,daar gaat het nou om.' 'Dan zullen we elkaar dus missen,'zei de eekhoorn verdrietig.
'Nee,'zei de mier,'want we kunnen elkaar ook vergeten.' 'Vergeten! Jou?!'riep de eekhoorn.
'Nou,'zei de mier.'Schreeuw maar niet zo hard.' de eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen. 'Ik zal jou nooit vergeten,'zei hij zacht.
'Nou ja’ zei de mier, dat moeten we nog maar afwachten. Dahag !
En heel plotseling stapte hij de deur uit en liet zich langs de stam van de beuk naar beneden zakken.
De eekhoorn begon hem onmiddellijk te missen.
'Mier' ! riep hij: 'Ik mis je ! '
Zijn stem kaatste heen en weer tussen de bomen.
'Dat kan nu nog niet' zei de mier. 'Ik ben nog niet eens weg ! '
'Maar toch is ’t zo ! ' riep de eekhoorn.
'Wacht nou toch even', klonk de stem van de mier uit de verte.
De eekhoorn zuchtte en besloot te wachten. Maar hij miste de mier steeds heviger. Soms dacht hij even aan beukennoten of aan iets anders, maar dan miste hij de mier weer.
’s Middags hield hij het niet langer uit en ging hij naar buiten.
Hij had nog geen 3 stappen gedaan of hij kwam de mier al tegen.
Moe, bezweet, maar tevreden.
'Het klopt' zei de mier. 'Ik mis jou ook en ik ben je niet vergeten. '
'Zie je wel', zei de eekhoorn.
'Ja', zei de mier. ' Ik zal je missen, maar ik zal je nooit vergeten ! '

Anoniem zei

Lieve Anne, Daan, Mariëtte en Fred,

Met diep respect en grote bewondering hebben we vanmiddag afscheid genomen van jou, Anne, jouw zus en jullie dochter.
Het was prachtig!

Evelyne, Denyse, Jan en Lilian

Anoniem zei

Lieve mariëtte, fred en daan,

Het was zo mooi vandaag. Onvoorstelbaar, heel knap gedaan.
heel veel sterkte nóg een keer.


veel liefs,
nienke

Anoniem zei

Lieve Fred, Mariette en Daan,

Wat een ongelooflijk mooi afscheid.
Zo intens verdrietig maar anderszijds zo indrukwekkend en vol liefde.
De woorden, muziek, foto's, bloemen,haar kist, de ballonnen, alle mensen die samen dit afscheid aan haar gegeven hebben.
We zijn er van onder de indruk.
Zorg goed voor elkaar,
Fam de laat

Anoniem zei

lieve familie van Anne.

heel veel sterkte.

Het was een mooie dienst vol liefde, warmte maar ook natuurlijk verdriet.

lieve groet tobias

Anoniem zei

lieve familie,
ik kan het bijna niet onder woorden brengen maar wat was het toch mooi en te gelijkertijd verdrietig vanmiddag... Anne heeft vast op haar wolkje mee zitten kijken en is zeker trots op zulke ouders , familie en vrienden.. Ja Anne heeft inderdaad heel wat voetstapjes achter gelaten bij heel veel mensen..
Ik hoop dat jullie hier de steun uit mogen halen van al die belangstelling van vanmiddag nog heel veel strekte gewenst voor de komende tijd.
Al ken ik Anne niet persoonlijk maar ook bij mij heeft ze een voetstapje weggezet

liefs M.L Breda

Anoniem zei

Lieve, Lieve Anne,

Wat een prachtige mensen heb jij in jouw leventje om je heen verzameld!! Ik heb je jammergenoeg nooit in persoon ontmoet, voor mij staat echter 1 ding vast .... wat moet jij ongekend veel liefde in hebben om dit voor elkaar te krijgen. En Anne, wat is het gemakkelijk om van jou en je familie te houden. Wat was het fantastisch om je via de verhalen van trotse Fred, via je eigen site, via de vele mooie berichten en ook via het afscheid vandaag je beter te leren kennen. Wat was het bijzonder om daar vandaag getuige van te mogen zijn. Vandaag hebben we allemaal afscheid van jou moeten nemen.....ongelofelijk verdrietig en toch zo ontzettend fijn om bij elkaar te zijn met jou als warmtebron in ons midden. Daarmee is meteen het besef dat het moeilijkste nu gaat komen.....jouw geweldige broer Daan, liefdevolle mama & papa, jouw fantastische vriendinnen, familie en ook wij.....jaaa, alle mensen die jou liefhebben moeten je nu echt loslaten...en dat betekent dus ook het missen van die bijzondere warmte die jij, Daan, Fred en Mariëtte zelfs via deze site weten uit te stralen.
Jou vergeten is onmogelijk, Anne. Je bent een voorbeeld die voor velen in gedachten gegrift blijft staan. Hopelijk kunnen we de weg vinden om in jouw positieve, grappige en zorgzame geest verder te gaan.

Dikke X, geniet van je welverdiende rust en waak goed over je lieve familie en vrienden.

liefs
Joost, Natascha & Jurre